Polacy osiedlający się w Hiszpanii w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych pochodzili w głównej mierze z Polski południowo-wschodniej, a w szczególności z ówczesnych województw: rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i lubelskiego. Badania realizowane w późniejszych latach stwierdzają, że okolice Mielca, Tarnobrzega, Tarnowa pozostają głównymi obszarami, z których wywodzą się emigranci ekonomiczni przybywający do Hiszpanii. Jednakże, w ostatnich latach zaobserwować można wzrost liczby osób pochodzących z innych obszarów – regionu Dolnego Śląska, Warmii i Mazur oraz Pomorza Zachodniego.
Polacy są obecni we wszystkich regionach Hiszpanii. Podkreślić jednak należy, że regiony madrycki, walencjański oraz Katalonia skupiają niemal 75% wszystkich Polaków. Region madrycki jest regionem, w którym przebywa ich najwięcej. W 2005 roku mieszkało tam 18.059 obywateli polskich – prawie połowa wszystkich osób zameldowanych w Hiszpanii (49,5%). Większość z nich mieszka jednak poza stolicą, w miastach-sypialniach we wschodniej części regionu stołecznego (miejscowości Alcalá de Henares, Coslada, Vicalvaro), a także na południu (miejscowości Parla, Getafe, Mostoles, Alcorcón). O wyborze obszarów miejskich jako miejsca osiedlenia decyduje przede wszystkim łatwość w dostępie do chłonnych rynków pracy oraz niższe ceny wynajmu i zakupu mieszkań. Z roku na rok rośnie również liczba Polaków osiedlających się w miejscowościach wypoczynkowych nad Morzem Śródziemnym – w Alicante i na Wyspach Balearskich. W miejscach tych nie jest trudno o pracę w usługach turystycznych oraz przy budowie i konserwacji domów wypoczynkowych czy instalacji rekreacyjnych. Polacy przyjeżdżający do prac sezonowych w rolnictwie kierują się przede wszystkim do południowo-zachodnich rejonów Hiszpanii, a w szczególności prowincji Huelva.